Oferta
Integracja Bilateralna
Integracja bilateralna to koordynacja i współpraca obu stron ciała w ruchu. Umożliwia wykonywanie ćwiczeń przez jedną stronę ciała, niezależnie od ruchów drugiej oraz zdolność koordynacji obu części podczas wykonywania wielu sekwencji ruchu. Celem jest, w zależności od potrzeb, stymulowanie lub hamowanie układu motorycznego i sensorycznego.
Czynności wymagające integracji bilateralnej to np. cięcie nożyczkami, kopanie piłki, szycie. Dzieci z problemami dwustronnej integracji często nie wykorzystują w pełni swoich możliwości; nie mają wykształconej dominacji ręki, mają problem z ruchami dwustronnymi, przekraczaniem linii środka, odróżnieniem strony prawej i lewej, koordynacją ruchową, wykazuję niezborność ruchowa, niemożność wykonywania niezależnych czy naprzemiennych ruchów. Trudności z integracją bilateralną mogą potęgować takie problemy jak: nierozumienie instrukcji, problemy z czytaniem, pisaniem czy mówieniem.
Program integracji bilateralnej składa się z wielu ćwiczeń ruchowych, wykonywanych przez pacjenta systematycznie i codziennie w domu. Program opracowano, jako sekwencje kolejnych układów ćwiczeń, które powinny być wykonywane w określonej kolejności z uwzględnieniem postępów dziecka, aby maksymalnie wspierać jego rozwój i zdolności edukacyjne. Program terapii układa terapeuta po uprzednim przeprowadzeniu diagnozy i wywiadu. Indywidualnie dobrane ćwiczenia wykonywane są przez 4-6 tygodni po czym następuje rediagnoza, monitorowanie postępów pacjenta i dobranie ćwiczeń w oparciu o kolejne etapy rozwoju. Program jest pomocny dla szerokiego spektrum zaburzeń, bez względu na ich stopień, każdy może osiągnąć pewną poprawę.
Dzięki integracji bilateralnej poprawia się:
- świadomość ciała, schemat ciała
- równowaga statyczna i dynamiczna
- kontrola postawy
- współpraca między półkulami mózgu
- współpraca ciała w obrębie góra – dół, prawo – lewo, przód – tył
- poczucie kierunku
- pamięć sekwencyjna i planowanie ruchu
- automatyzacja ruchów
- daje możliwość wielozadaniowości
- działanie funkcji fizycznych, umiejętności poznawczych, percepcji, uwagi i pamięci
- działanie funkcji fizycznych, umiejętności poznawczych, percepcji, uwagi i pamięci
Należy jednak pamiętać, że poprawa nie dotyczy wszystkich problemów. Terapia może przynieść poprawę w niektórych obszarach, w innych problemy mogą utrzymać się w zmniejszonym stopniu lub ich postęp może ulec spowolnieniu. Wszystko zależy od ilości i złożoności utrudnień z jakimi boryka się konkretny pacjent.
Program integracji bilateralnej można wykorzystywać również w pracy ze sportowcami, których rodzaj uprawianego sportu wymaga bardzo precyzyjnych ruchów lub daje możliwość trenowania zautomatyzowanych integracyjnych funkcji, które pozwalają osiągać lepsze wyniki. Dynamika, intensywność, czas trwania i złożoność ćwiczeń jest uzależniona i dostosowana do potrzeb konkretnego pacjenta.
Integracja sensoryczna
Integracja sensoryczna to organizacja bodźców, która umożliwia ich późniejsze wykorzystanie. Nasze zmysły dostarczają nam informacji, dotyczących stanu fizycznego naszych ciał i środowiska, które nas otacza. Bodźce wpływają do mózgu, niczym strumienie do jeziora. W każdej sekundzie do naszych mózgów docierają niezliczone bodźce sensoryczne – nie tylko z oczu i uszu, ale z każdego miejsca w ciele. Posiadamy nawet specjalny zmysł, który wyczuwa przyciąganie ziemskie i ruch naszych ciał w stosunku do ziemi.
Integracja sensoryczna:
- To podświadomy proces zachodzący w mózgu (zachodzi bez udziału naszej świadomości, tak jak oddychanie)
- Porządkuje informacje pobrane przez zmysły (smak, wzrok, słuch, dotyk, powonienie, ruch, grawitacja, pozycja)
- Nadaje znaczenie temu, co jest doświadczane, przez selekcję informacji i wybór tego, na czym mamy się skupić (np. słuchanie nauczyciela i ignorowanie hałasu na zewnątrz)
- Pozwala nam celowo działać i celowo reagować na sytuacje, których doświadczamy (tzw. odpowiedź adaptacyjna)
- Tworzy fundamenty edukacji i zachowań społecznych
Integracja Sensoryczna ma swój początek w łonie matki, gdy mózg płodu zaczyna wyczuwać ruchy jej ciała.
Geny dają nam pewną podstawową zdolność integracji sensorycznej.
Pomimo że każde dziecko rodzi się z tą umiejętnością, musi ją rozwijać przez interakcje z otaczającym je światem oraz adaptację ciała i mózgu do licznych wyzwań natury fizycznej, pojawiających się w dzieciństwie. Odpowiedzi adaptacyjne mają największy potencjał rozwoju integracji sensorycznej.
Pomyśl, jak bardzo „nadawanie sensu” otaczającemu Cię światu jest uzależnione od bodźców sensorycznych. Wyobraź sobie, ze wszedłeś do nieznanej Ci wcześniej hali, żeby pośród wielu innych przedmiotów i materiałów znaleźć pudło. Gasną światła. Włącza się alarm, a ze spryskiwaczy nad głową zaczyna tryskać woda. Czy pozbawiony wzroku i słuchu zacząłbyś orientować się w przestrzeni i planować swe ruchy, opierające się na zmyśle dotyku i świadomości pozycji ciała? Czy wycie syreny i niespodziewany prysznic wpłynęłyby na zdolność interpretacji innych bodźców? Ponieważ jesteśmy uzależnieni od współpracy wszystkich naszych zmysłów, możemy poczuć się bardzo niekomfortowo, jeśli nagle zostaniemy pozbawieni wiarygodnych i znajomych bodźców. Jeśli któryś z naszych zmysłów nie przekazuje nam informacji, jakich potrzebujemy, zaczynamy polegać na bodźcach, na których zwykle się nie opieramy.
Dziecko, którego mózg ma problemy z dobrą organizacją bodźców, będzie miało trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu przyjaźni. Szkoła jest dla takiego dziecka źródłem ogromnej presji, ponieważ musi ono pracować ciężej, żeby osiągać te same wyniki, co jego koledzy i koleżanki. Wiele dzieci, charakteryzujących się słabą integracją sensoryczną, czuje w szkole bezradność i niepokój.
(źródło: Dziecko a integracja sensoryczna A.Jean Ayres)
Terapia Neurotaktylna i Integracja Odruchów Dynamicznych i Posturalnych
Metoda MNRI skierowana jest do osób z zaburzeniami w rozwoju psychoruchowym w celu pomocy w usprawnieniu ich fizycznego funkcjonowania oraz rozwoju poznawczego.
Zadaniem programu jest wspieranie procesu integracji odruchów w ramach funkcjonowania układu neurosensomotorycznego. Ten typ integracji przedstawia neurofizjologiczną i neurorozwojową podstawę optymalnego funkcjonowania motoryki (dużej i precyzyjnej), służącej kształtowaniu procesów umysłowych, nawyków zachowania i komunikacji, uczenia się oraz ogólnego rozwoju.
Neurosensoryczna terapia taktylna proponuje techniki terapeutyczne, które wpływają na rozwój funkcji obu półkul i kory mózgowej, śródmózgowia i tylnych partii mózgu.
Współdziała ona z Neurosensoryczną integracją odruchów dr S. Masgutovej.
W czasie terapii stosuje się specjalne techniki stymulacji, które pobudzają oraz przygotowują receptory skóry do prawidłowego odbioru bodźców sensoryczno-motorycznych, pochodzących z otoczenia.
(Źródło: www.masgu.com)
Terapia ręki i zaburzeń motoryki małej
Ręce to jedne z naszych najcenniejszych narzędzi poznania otaczającego nas świata. Dzięki nim nabywamy nowe umiejętności i rozwijamy się. Rola dobrze współpracującej z całym ciałem ręki jest szczególnie widoczna w codziennej samoobsłudze, komunikacji oraz nauce i zabawie. Ręce pracują wówczas, gdy są dobrze zsynchronizowane funkcjonalnie z tułowiem, wzrokiem, słuchem, dotykiem czy emocjami. Dlatego terapia ręki czerpie z różnych dziedzin: integracji sensorycznej, pedagogiki, psychologii, fizjoterapii, neurologii, terapii pedagogicznej, arteterapii itd.
Terapia ręki ma na celu zaangażowanie całej kończyny górnej w wykonywanie różnorodnych zadań, poprawiających jej funkcjonowanie i doskonalenie ruchów precyzyjnych, w tym także przygotowanie ręki do ćwiczeń grafomotorycznych, a potem do funkcji pisania.
Przyczyn zaburzających pracę ręki może być wiele i często należy ich szukać poza kończyna górną np. w funkcjonowaniu wzrokowym czy Integracji Sensorycznej, dlatego też do terapii trzeba podejść wieloetapowo i rozpocząć od dokładnej diagnozy.
Terapia skierowana jest przede wszystkim do dzieci, wykazujących nieprawidłową postawę ciała, zaburzenia napięcia w obrębie kończyny górnej, problemy z samoobsługą, problemy z zabawami/czynnościami manipulacyjnymi, wolne tempo wykonywanych ruchów, problemy grafomotoryczne, wspomagająco w opóźnieniu mowy.
(źródło: ProCentrum)
Program szkolny INPP
Metoda integracji odruchów wg Sally Goddard Blythe czyli „Wspomaganie rozwoju dzieci ze specyficznymi problemami w nauce – Szkolny Program Interwencyjny Sally Goddard-Blythe oparty o integrację odruchów oraz ocenę neuromotorycznej gotowości do nauki testem przesiewowym INPP”
Metoda ta została opracowana w latach 70-tych w Instytucie Neuropsychologii w Chester dla dzieci, które przejawiały specyficzne problemy z nauką , takie jak: dysleksja, dysgrafia, ADD, ADHD, nadpobudliwość psychoruchowa, trudności z nauką czytania i pisania, zaburzenia koordynacji i równowagi, duża rozpraszalność uwagi, opóźniony rozwój mowy czy Zespół Aspergera. Od tego czasu jest stosowana z powodzeniem w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Holandii, Szwecji czy USA.
To dr Sally Goddard jest twórczynią programu pracy z odruchami pierwotnymi, posturalnymi oraz ich wpływem na rozwój poznawczy i emocjonalny u dziecka.
Terapia integracji odruchów polega na wprowadzeniu systematycznych, adekwatnych do dysfunkcji ćwiczeń ruchowych, dających mózgowi ponownie szansę na zintegrowanie odruchów, a tym samym na poprawienie funkcjonowania dziecka w problematycznych obszarach sensorycznych, co przekłada się na jego funkcjonowanie na co dzień.
(Żródło: www.inpp.pl)
